Bende…

Biliyor musunuz?

Neyi mi?

Merak ettiniz mi? Halen etmediniz mi?

İlk kez duygularımı yazacağım, yine mi merak etmiyorsunuz?

Yok artık??

Biliyor musunuz?

Bu günüme kolay gelmedim bende… Düştüm defalarca, dizlerim kanadı! Sonra kalktım ve bir kez daha, bir daha ve yine düştüm, ellerim parçalandı! İncitildim, incindim, kalbim parçalandı! İncittim, vicdanım kanadı! Pişman oldum, ciğerim yandı! Keşke dedim, zihnim bulandı! Asla dedim, dediğim her şeyi yaşadım! Neden diye sordum, isyan ettim, daha beterini yaşadım! Aldattım, aldandım! Aldatıldım, değersiz hissettim! Yalan söyledim, prangasında boğuldum! Tembellik yaptım, altında ezildim! Kaçtım, kaçtığımca tutuklu kaldım! Yok saydım, yok saydıkça gözlerimi kanatırcasına görür oldum! Fazlaca tutundum, ellerim ve kalbim katılaştı!

Yani ESKİ BEN de ŞU ANKİ SEN gibiydi! Senin yaşadıklarını, yaşıyor olduklarını YA ŞA DIM!

Biliyor musun, iki şeyi yapmadım yalnızca:

1) ÇOCUK olmaktan, içimdeki çocuğu yaşatmaktan vazgeçmedim!

2) SEVMEKTEN hiç vazgeçmedim!

Ve bu ikisi benim umudum oldu, yarınımı ve bu günümü inşa etti. Bana, kendime tutunmayı, kendime dönmeyi, kendimi tanımayı ve kendim olmayı öğretti? Aramaktan, cesaretten, yüzleşmekten, bırakmaktan, inanmaktan vazgeçmememi sağlayarak, kendime yolculuk yapmamı sağladı ve ben SİBEL oldum?

SENDE gerçekte kimsen ve O Olmayı istersen bana ulaş, belki sana bir kapı açarım, belli mi olur…

Farket, Seç, özgürleş ve yaşa!